Pracodawcy powinni zwrócić uwagę na przepisy przejściowe dotyczące okresu ochronnego w wieku przedemerytalnym w związku z obniżeniem wieku emerytalnego.

Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców (Dz. U. z 2016 r., poz. 2255) wprowadziła szereg zmian w prawie pracy, które weszły w życie 1 stycznia 2017 r. Dotyczą one m.in. terminów na odwołanie od oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę, obowiązku wprowadzenia regulaminu pracy i regulaminu wynagradzania, a także tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, obowiązku wydania świadectwa pracy oraz formy umowy o współodpowiedzialności materialnej za mienie powierzone. Piszemy o tym w naszym styczniowym Legal Alercie. [Współautorką wpisu jest Kinga Jezierska]

W 2016 roku wchodzą w życie istotne zmiany w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Nowe przepisy zawierają niejasności, co zapowiada trudności w ich stosowaniu. Należy oczekiwać dalszych zmian, które umożliwią ich właściwą interpretację. Wiele jednak wskazuje, że w tym roku rewolucyjnych zmian będzie znacznie więcej. 

W dniu 21 sierpnia 2015 r. opublikowana została ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 poz. 1220), zakładająca zmiany przepisów Kodeksu pracy w zakresie m.in. umów o pracę na czas określony. Zgodnie z ustalonym vacatio legis, wynoszącym 6 miesięcy, zmiany wejdą w życie 22 lutego 2016 r.

Zwolnienie na poszukiwanie pracy w okresie wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, reguluje artykuł 37 k.p. Na jego podstawie pracownikowi przysługuje zwolnienie z pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, udzielane w celu poszukiwania nowego zatrudnienia.

W dniu dzisiejszym (24 lipca 2015 r.) Senat przyjął bez poprawek uchwalony przez Sejm projekt nowelizacji Kodeksu pracy w zakresie m.in. umów o pracę na czas określony. Nowelizacja czeka obecnie na podpis Prezydenta. Przepisy wejdą w życie po upływie sześciu miesięcy od publikacji w Dzienniku Ustaw.

Zapraszamy do zapoznania się z Legal Alertem poświęconym powyższym zmianom i ich wpływowi na zawarte umowy o pracę na czas określony.

Zgodnie z art. 30 § 4 kp w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie umowy. Często prawidłowe sfomułowanie przyczyny wypowiedzenia nastręcza w praktyce wielu trudności. Chcąc rozstać się z pracownikiem, wielu pracodawców decyduje się na podanie „restrukturyzacji zatrudnienia” albo konkretniej „likwidacji stanowiska pracy” jako przyczyny zakończenia współpracy. Panuje dość powszechne przekonanie, że są to najłatwiejsze do zastosowania przyczyny wypowiedzenia, które jednocześnie są neutralne dla pracownika, ponieważ nie stawiają go w niekorzystnym świetle.

Na stronach Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej i Rządowego Centrum Legislacji ukazał się projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw wraz z uzasadnieniem, w związku z zapadłym w marcu tego roku wyrokiem TSUE w sprawie C-38/13. Zmiany zakładają w głównej mierze doprecyzowanie przepisów dotyczących umów o pracę na czas określony.

W okresie wypowiedzenia umowy o pracę, pracodawca może zobowiązać pracownika do wykorzystania przysługującego mu urlopu wypoczynkowego. Po wykorzystaniu urlopu, pracodawcy często zwalniają pracowników z obowiązku świadczenia pracy. Tego rodzaju decyzja powinna być poprzedzona dokładną analizą potrzeb pracodawcy, gdyż może się zdarzyć, że w okresie wypowiedzenia wystąpi zapotrzebowanie na pracę zwalnianego pracownika.